آیا پدران امروز فقط نان آورند ؟
آیا پدران امروز فقط نان آورند ؟ آیا پدران امروز فقط نان آورند
آیا پدران امروز فقط نان آورند ؟
(نقش پدر در استقلال و عدم وابستگی فرزندان)
پس از مشاهده و بررسی در تعداد زیادی خانوادها متوجه شدم بسیاری از پسران جوانان امروز مستقل نیستند و در سنینی که باید از خانواده جدا شوند و روی پای خود بایستند این قدرت و توانایی را ندارند . امروزه تربيت فرزندان از مشكل ترين مسايل اجتماعي و خانوادگي جوامع مختلف است. تربیت که از نخستین وظایف پدران در قبال فرزندان است با تغییر کردن شیوه زندگی در خانواده های ایرانی روز به روز از نقش پدر در تربیت فرزندان پسر کاسته شده و فرزندان به شیوه های مناسبی تربیت نمی شوند و به مادران خود نزدیکترند .مسئله پدری و عهده داری سرپرستی فرزندان، مسئولیتی خطیر و موفقیت در آن مستلزم آگاهی و شناخت مسائل روز جامعه می باشد . امروزه با نگاه کردن به جامعه غرب متوجه این موضوع خواهیم شد که نقش پدر در تربیت فرزندان و به ویژه فرزندان پسر بسیار اهمیت دارد ،در بسیاری از خانواده های غربی به دلیل منسجم نبودن نهاد خانواده و جدایی زنان از مردان فرزندان فقط توسط مادران تربیت می شوند و چنین خانواده هایی دچار مشکلات اساسی بی شماری شده که نتایج منفی آن در خانواده ها و علی الخصوص فرزندان پسر که هدف این نوشتار می باشد تاثیر بسزایی داشته است.
باید پذیرفت امروزه با وجود علمی شدن مسائل مربوط به خانواده و تربیت فرزندان ، جوانانی تحویل جامعه می دهیم که مستقل نیستند و برای انتخاب زندگی آینده خود ،شغل ،استقلال و نهایتا تشکیل خانواده جدید با مشکلات فراوانی مواجه هستند.مسلما روش‌های تربیتی والدین اثرات زیادی بر رفتارآینده فرزندان دارد و در نهایت باعث می شود شخصیت فرزند به گونه ای شکل بگیرد که این ویژگیهای منفی در آنان تقویت گردد. بسیاری از پدران امروزی از نقش اصلی خود که همان تربیت فرزندان است غافل شده اند و عملا نقش یک نان آور را در خانواده ایفا می کنند و نیازهای رفاهی آنان را براورده می کنند اما نیاز فرزندان در زندگی پیچیده امروز فقط غذا و سرپناه نیست بلکه پدران باید شرایط را برای رشد همه جانبه کودک فراهم نمایند ،فرزندان از سنین کودکی پدر خود را الگو قرار می دهند و اولین الگوی فرزندان پدران آنان هستند و عدم تربیت صحیح آنان فرزندان را بی لیاقت و وابسته بار می آورد.
از جمله موارد تربیتی که نقش زیادی در عدم استقلال و وابستگی فرزندان پسر دارند ،عدم ارتباط کلامی مناسب بین پدر و فرزندان ،نگاه نامناسب پدران به واژه اقتدار در خانواده ،کمبود محبت یا محبت زیاد پدر و مادر و لوس شدن فرزند و زیاد بها دادن به آنان ، بی توجهی نسبت به ارتباط فرزندان با دوستان ناباب ، عدم نگاه یکسان به فرزندان در خانواده ،سرزنش و سرکوب ،سختگیری بیش از حد والدین یا آزادی بیش از حد ،انزوا و گوشه گیری و دوری فرزندان ار جامعه و در نهایت عدم ارتباط مناسب بین فرزندان و والدین می باشند.
بسیاری از فرزندان حتی در سنین نوجوانی و جوانی ساکت و گوشه گیر هستند و از فعالیت های اجتماعی فرار می کنند در این مورد پدران وظیفه دارند فرزندان خود را از دوران کودکی وارد اجتماعات کنند و آداب معاشرت با دیگران را به آنان بیاموزند .بعضی از فرزندان اعتراض نمی کنند و وضعیت موجود را می پذیرند به دلیل آنکه والدین در کودکی فرزندان خود را تنبیه بی مورد می کنند و در مقابل دبگران آنها را کوچک می شمارند و رقابت نکردن فرزندان نیز به دلبل وابستگی شدید آنان می باشد. یکی دیگر از مواردی که فرزندان باید از کودکی توسط پدر خود آموزش ببینند اقتصاد خانواده می باشد که نقش مهمی در استقلال فرزندان دارد.پدران باید از کودگی اهداف داشتن شغل مناسب را به کودکانشان یاد دهند .فرزندان باید برای اقتصاد آینده خود تصمیم گیری کنند و پدران باید به آنان اجازه فکر و تصمیم گیری بدهند. در بسیاری از خانواده های امروزی فرزندان را به گونه ای تربیت می کنند که قدرت نه شنیدن و نه گفتن در آنان وجود ندارد به تمام خواسته های آنان جواب مثبت می دهند و محرومیتی برای آنکه خودشان تلاش کنند نمی ماند معمولاً آنها نمی‌توانند ناراحتی فرزندانشان را ببینند و به همین دلیل به خواسته‌های آنها تن می‌دهند. این درحالی است که این گونه پدران نه تنها با این کار در حق فرزندان خود مهربانی نمی‌کنند بلکه به نوعی به آنها خیانت می‌کنند. فرزندان این گونه والدین در آینده اعتماد به نفس کافی و توانایی بدست گرفتن زندگی مستقل ندارند و زمانی که متوجه مقصر بودن پدران خود شوند اعتراضشان شروع می شود و اکثر نارضایتی افراد از پدران پیرشان همین موضوع می باشد. جو حاکم برخانواد‌ه و رفتار والدین می‌تواند در چگونگی احساس فرد از خود و توانایی‌هایش موثر باشد. حمایت افراطی والدین باعث می‌شود که کودک احساس بی کفایتی و عدم مقبولیت کند زیرا فرصت مستقل بودن و احساس مسوولیت از او گرفته می‌شود. پدرانی که اجازه نمی دهند فرزندان ابراز وجود یا اظهار نظر کندد به وابسته ماندن فرزند کمک شایانی می کنند در این مورد بهترین راه برای اينكه پسر بتواند سالم باشد و احساس مردانگي كند و مانند پدر رفتار كند، به محبت پدر و احساس تفاهم و رابطه دوجانبه با او نيازمند است که در نهایت این امر منجر به ایجاد یک رابطه دوستانه بین آنها خواهد شد که این آغازی برای شروع یک خانواده پایدار می باشد. اگر پدران نتوانند وظیفه خود را در این زمینه به خوبی انجام دهند کودک در آینده به آن کس دلبسته تر خواهد شد که با او سابقه انس و ارتباط بیشتری داشته باشد و این فرد ممکن هست هر کسی باشد هر نوع تاثیری مثیت و یا منفی بر فرزندان ما داشته باشد پس پدران توانا كساني هستند كه از دانايي ها و مهارتهاي لازم در خصوص ارتباط و دوستی با فرزندان خود برخوردارند.البته به نظر نویسنده تربیت فرزندان در هر جامعه ای براساس فرهنگ آن جامعه متفاوت است برای مثال تحقیقی که در یکی از کشورهای خارجی انجام شده به این نتیجه رسیده که سختگیری در تربیت ،کودکان را موفق تر خواهد کرد اما سبک سختگبرانه در کشور ما ننبجه مناسبی نخواهد داشت و فرزندان پسر نیاز به آزادی نیز دارند.
در پایان:پیشنهاد می گردد اگر والدین می‌خواهند فرزند‌انی مستقل، مسوولیت‌پذیر و د‌ارای اعتماد به نفس داشته باشند لازم است آنان را با مزه شكست ، گرما و سرما ، تشنگي و گرسنگي ، آسايش و رنج آشنا کنند. امروزه این مشکل اساسی که مدت زمان صحبت کردن پدران و فرزندان کاهش یافته را ترمیم کنیم و پدران سعی کنند زمان بیشتری را با فرزندان خود باشند و البته نباید متکلم وحده شوند و اجازه ابراز وجود به فرزندان را بدهند.فرزندان پسر از کودکی با فراز و نشیب زندگی آشنا شوند.پدران نیز سعی کنند نقش خود را از ابزارهای رایانه ای و رسانه ای پس بگیرند.و پسران به جای مادران به پدرانشان نردیکتر باشتد.با تشویق به خاطر کوچکترین موفقیتشان روحیه ی اعتماد به نفس را در آنان افرایش دهیم.در محبت کردن به آنان افراط و تفریط را رعایت کنیم.البته به نظر و طبق مطالعه میدانی نگارنده تحصیلات و ثروت پدران تاثیری بر استقلال و وابستگی جوانان ندارد .فرزندان وابسته و غیر مستقل در خانواده هایی با والدین تحصیلکرده و بی سواد و همچنین در خانواده های ثروتمند و کم درامد تقریبا یکسان وجود دارد اما در خانواده های کم درامد حساسیت بیشتری به دلیل عدم توانایی حمایت مالی والدین وجود دارد.
حسین اندام
h.andam@yahoo.com
www.mbob.mee.ir
(نقش پدر در استقلال و عدم وابستگی فرزندان)
پس از مشاهده و بررسی در تعداد زیادی خانوادها متوجه شدم بسیاری از پسران جوانان امروز مستقل نیستند و در سنینی که باید از خانواده جدا شوند و روی پای خود بایستند این قدرت و توانایی را ندارند . امروزه تربيت فرزندان از مشكل ترين مسايل اجتماعي و خانوادگي جوامع مختلف است. تربیت که از نخستین وظایف پدران در قبال فرزندان است با تغییر کردن شیوه زندگی در خانواده های ایرانی روز به روز از نقش پدر در تربیت فرزندان پسر کاسته شده و فرزندان به شیوه های مناسبی تربیت نمی شوند و به مادران خود نزدیکترند .مسئله پدری و عهده داری سرپرستی فرزندان، مسئولیتی خطیر و موفقیت در آن مستلزم آگاهی و شناخت مسائل روز جامعه می باشد . امروزه با نگاه کردن به جامعه غرب متوجه این موضوع خواهیم شد که نقش پدر در تربیت فرزندان و به ویژه فرزندان پسر بسیار اهمیت دارد ،در بسیاری از خانواده های غربی به دلیل منسجم نبودن نهاد خانواده و جدایی زنان از مردان فرزندان فقط توسط مادران تربیت می شوند و چنین خانواده هایی دچار مشکلات اساسی بی شماری شده که نتایج منفی آن در خانواده ها و علی الخصوص فرزندان پسر که هدف این نوشتار می باشد تاثیر بسزایی داشته است.
باید پذیرفت امروزه با وجود علمی شدن مسائل مربوط به خانواده و تربیت فرزندان ، جوانانی تحویل جامعه می دهیم که مستقل نیستند و برای انتخاب زندگی آینده خود ،شغل ،استقلال و نهایتا تشکیل خانواده جدید با مشکلات فراوانی مواجه هستند.مسلما روش‌های تربیتی والدین اثرات زیادی بر رفتارآینده فرزندان دارد و در نهایت باعث می شود شخصیت فرزند به گونه ای شکل بگیرد که این ویژگیهای منفی در آنان تقویت گردد. بسیاری از پدران امروزی از نقش اصلی خود که همان تربیت فرزندان است غافل شده اند و عملا نقش یک نان آور را در خانواده ایفا می کنند و نیازهای رفاهی آنان را براورده می کنند اما نیاز فرزندان در زندگی پیچیده امروز فقط غذا و سرپناه نیست بلکه پدران باید شرایط را برای رشد همه جانبه کودک فراهم نمایند ،فرزندان از سنین کودکی پدر خود را الگو قرار می دهند و اولین الگوی فرزندان پدران آنان هستند و عدم تربیت صحیح آنان فرزندان را بی لیاقت و وابسته بار می آورد.
از جمله موارد تربیتی که نقش زیادی در عدم استقلال و وابستگی فرزندان پسر دارند ،عدم ارتباط کلامی مناسب بین پدر و فرزندان ،نگاه نامناسب پدران به واژه اقتدار در خانواده ،کمبود محبت یا محبت زیاد پدر و مادر و لوس شدن فرزند و زیاد بها دادن به آنان ، بی توجهی نسبت به ارتباط فرزندان با دوستان ناباب ، عدم نگاه یکسان به فرزندان در خانواده ،سرزنش و سرکوب ،سختگیری بیش از حد والدین یا آزادی بیش از حد ،انزوا و گوشه گیری و دوری فرزندان ار جامعه و در نهایت عدم ارتباط مناسب بین فرزندان و والدین می باشند.
بسیاری از فرزندان حتی در سنین نوجوانی و جوانی ساکت و گوشه گیر هستند و از فعالیت های اجتماعی فرار می کنند در این مورد پدران وظیفه دارند فرزندان خود را از دوران کودکی وارد اجتماعات کنند و آداب معاشرت با دیگران را به آنان بیاموزند .بعضی از فرزندان اعتراض نمی کنند و وضعیت موجود را می پذیرند به دلیل آنکه والدین در کودکی فرزندان خود را تنبیه بی مورد می کنند و در مقابل دبگران آنها را کوچک می شمارند و رقابت نکردن فرزندان نیز به دلبل وابستگی شدید آنان می باشد. یکی دیگر از مواردی که فرزندان باید از کودکی توسط پدر خود آموزش ببینند اقتصاد خانواده می باشد که نقش مهمی در استقلال فرزندان دارد.پدران باید از کودگی اهداف داشتن شغل مناسب را به کودکانشان یاد دهند .فرزندان باید برای اقتصاد آینده خود تصمیم گیری کنند و پدران باید به آنان اجازه فکر و تصمیم گیری بدهند. در بسیاری از خانواده های امروزی فرزندان را به گونه ای تربیت می کنند که قدرت نه شنیدن و نه گفتن در آنان وجود ندارد به تمام خواسته های آنان جواب مثبت می دهند و محرومیتی برای آنکه خودشان تلاش کنند نمی ماند معمولاً آنها نمی‌توانند ناراحتی فرزندانشان را ببینند و به همین دلیل به خواسته‌های آنها تن می‌دهند. این درحالی است که این گونه پدران نه تنها با این کار در حق فرزندان خود مهربانی نمی‌کنند بلکه به نوعی به آنها خیانت می‌کنند. فرزندان این گونه والدین در آینده اعتماد به نفس کافی و توانایی بدست گرفتن زندگی مستقل ندارند و زمانی که متوجه مقصر بودن پدران خود شوند اعتراضشان شروع می شود و اکثر نارضایتی افراد از پدران پیرشان همین موضوع می باشد. جو حاکم برخانواد‌ه و رفتار والدین می‌تواند در چگونگی احساس فرد از خود و توانایی‌هایش موثر باشد. حمایت افراطی والدین باعث می‌شود که کودک احساس بی کفایتی و عدم مقبولیت کند زیرا فرصت مستقل بودن و احساس مسوولیت از او گرفته می‌شود. پدرانی که اجازه نمی دهند فرزندان ابراز وجود یا اظهار نظر کندد به وابسته ماندن فرزند کمک شایانی می کنند در این مورد بهترین راه برای اينكه پسر بتواند سالم باشد و احساس مردانگي كند و مانند پدر رفتار كند، به محبت پدر و احساس تفاهم و رابطه دوجانبه با او نيازمند است که در نهایت این امر منجر به ایجاد یک رابطه دوستانه بین آنها خواهد شد که این آغازی برای شروع یک خانواده پایدار می باشد. اگر پدران نتوانند وظیفه خود را در این زمینه به خوبی انجام دهند کودک در آینده به آن کس دلبسته تر خواهد شد که با او سابقه انس و ارتباط بیشتری داشته باشد و این فرد ممکن هست هر کسی باشد هر نوع تاثیری مثیت و یا منفی بر فرزندان ما داشته باشد پس پدران توانا كساني هستند كه از دانايي ها و مهارتهاي لازم در خصوص ارتباط و دوستی با فرزندان خود برخوردارند.البته به نظر نویسنده تربیت فرزندان در هر جامعه ای براساس فرهنگ آن جامعه متفاوت است برای مثال تحقیقی که در یکی از کشورهای خارجی انجام شده به این نتیجه رسیده که سختگیری در تربیت ،کودکان را موفق تر خواهد کرد اما سبک سختگبرانه در کشور ما ننبجه مناسبی نخواهد داشت و فرزندان پسر نیاز به آزادی نیز دارند.
در پایان:پیشنهاد می گردد اگر والدین می‌خواهند فرزند‌انی مستقل، مسوولیت‌پذیر و د‌ارای اعتماد به نفس داشته باشند لازم است آنان را با مزه شكست ، گرما و سرما ، تشنگي و گرسنگي ، آسايش و رنج آشنا کنند. امروزه این مشکل اساسی که مدت زمان صحبت کردن پدران و فرزندان کاهش یافته را ترمیم کنیم و پدران سعی کنند زمان بیشتری را با فرزندان خود باشند و البته نباید متکلم وحده شوند و اجازه ابراز وجود به فرزندان را بدهند.فرزندان پسر از کودکی با فراز و نشیب زندگی آشنا شوند.پدران نیز سعی کنند نقش خود را از ابزارهای رایانه ای و رسانه ای پس بگیرند.و پسران به جای مادران به پدرانشان نردیکتر باشتد.با تشویق به خاطر کوچکترین موفقیتشان روحیه ی اعتماد به نفس را در آنان افرایش دهیم.در محبت کردن به آنان افراط و تفریط را رعایت کنیم.البته به نظر و طبق مطالعه میدانی نگارنده تحصیلات و ثروت پدران تاثیری بر استقلال و وابستگی جوانان ندارد .فرزندان وابسته و غیر مستقل در خانواده هایی با والدین تحصیلکرده و بی سواد و همچنین در خانواده های ثروتمند و کم درامد تقریبا یکسان وجود دارد اما در خانواده های کم درامد حساسیت بیشتری به دلیل عدم توانایی حمایت مالی والدین وجود دارد.
حسین اندام
h.andam@yahoo.com
www.mbob.mee.ir
